به نقل از «تسنیم»

ترکیه در برابر بحران آب

تاریخ انتشار: ۳۰ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۴۹۷۶۱

بخش قابل توجهی از ظرفیت سدهای استانبول و بورسا خالی مانده و این دو کلانشهر مهم ترکیه در شرایطی هستند که استانبول تنها ۴ ماه و بورسا نیز فقط ۲ ماه آب دارد. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، ترکیه به طور جدی با خشکسالی و بحران آب روبرو شده است. شاید شنیدن چنین خبر کوتاهی، برای خیلی ها عجیب باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چرا که ترکیه در چند سال گذشته، با سدسازی های بی رویه و سیاست های انحصاری، به مهمترین عامل خشکسالی و کمبود آب عراق و سوریه تبدیل شده است. اما حالا خود ترکیه نیز مشکل آب دارد.

شواهد نشان می دهد که ترکیه نیز یکی از کشورهایی است که به خاطر مشکلات جهانی مهمی همچون گرم شدن کره زمین و کاهش میزان بارندگی، در شرایط سخت قرار گرفته است. اما مشکل، فقط مربوط به تغییرات اقلیمی و طبیعت نیست و پای خطاها و مشکلات مهم در سیاست گذاری کلان آب در این کشور در میان است.

خطر در انتظار انرژی، غذا و آب آشامیدنی

بر اساس تقسیمات و تفاوت ماموریت سدهای ترکیه، وضعیت ظرفیت خالی مانده و میزان اثرگذاری بر حوزه های مختلف، به شرح زیر است:

در 145 سد برای مصارف انرژی برق آبی، ضریب پر شدن 33.8 درصد است.

در 298 سد دارای مصارف آبیاری، میزان پر شدن سدها  در حد 25.3 درصد است.

در 106 سد دارای ماموریت تامین آب آشامیدنی، میزان پر شدن در حدود 28.1 درصد است.

میزان آب 422 انبار برای مصارف آب شرب، آبیاری و انرژی (بدون احتساب دریاچه ها) 32.2 درصد به ثبت رسیده است.

 ترکیه در برابر کاهش 46 درصدی بارندگی

پاییز خشک گذشته، میزان بارندگی در ترکیه نومیدکننده بود و نگرانی های فراوانی برای کارشناسان و کشاورزان به وجود آورد. آمارها نشان می دهند بارندگی در ترکیه 46 درصد کاهش یافت و بخشی از سدها خشک شدند.

بر اساس داده های اداره کل مدیریت آب (DSI) وزارت کشاورزی و جنگلداری، میانگین بارش در سراسر ترکیه در 1 تا 18 نوامبر نسبت به میانگین بلندمدت 46.3 درصد کاهش یافته است. کاهش بارندگی باعث کاهش سطح آب سدها شد. در حالی که سطح آب سدها در استانبول، بورسا و ازمیر به میزان قابل توجهی کاهش یافته، تنها سدهای آنکارا بودند که به مقدار ناچیزی افزایش یافتند.

تازه ترین آمارهای مربوط به سدهای ترکیه، نشان می دهد که در دو کلانشهر استانبول و بورسا، اوضاع بسیار نگران کننده است. میزان پرشدگی ظرفیت سد در استانبول که در سال گذشته 42 درصد بود، امسال به 36 درصد کاهش یافت. در حالی که ضریب پر شدن سد در بورسا در 18 نوامبر سال گذشته 22.3 درصد بود، در مدت مشابه سال جاری 20.9 اندازه گیری شد. پاییز امسال هم شرایط بدتر شد و حالا مشخص شده که استانبول تنها 4 ماه و بورسا نیز فقط 2 ماه آب دارند.

یعنی اگر در ماه های آتی بارندگی به حدقابل توجهی نرسد، این دو استان، با بحران روبرو می شوند و نکته مهم این است که استانبول و بورسا، مجموعاً بیست میلیون نفر، یعنی یک چهارم جمعیت ترکیه را در خود جای داده اند.

بحران در وان

دریاچه وان ترکیه نیز رفته رفته در مسیر خشک شدن قرار گرفته است. پروفسور عدنان الکان مشاور رئیس دانشگاه بتلیس و رئیس گروه جغرافیا گفته است:«افزایش دما، یک پدیده بسیار جدی و خطرناک است. سال های اخیر بالغ بر 61 میلیون متر مکعب آب در دریاچه وان بخار شده است. علاوه بر این، ما با مشکل حفاری های غیرقانونی در فعالیت های کشاورزی روبرو هستیم.

الکان گفت که به دلیل حفاری های کشاورزی، خشکسالی و گرم شدن هوا، با بحران بزرگ آب مواجه هستند.

حوضه دریاچه وان یکی از مکان هایی است که اثرات گرمایش جهانی به شدت در آن دیده می شود. وان، از نظر داده های بارندگی در سال های اخیر کاهش زیادی داشته است. زمانی که دوره های قبل را با دوره ها مقایسه می کنیم، تقریباً 60 درصد کاهش بارندگی مشاهده می شود.

کشاورزی در حوالی وان یعنی در نواحی غربی سواحل اخلاط، آدلسواز و تاتوان بسیار افزایش یافته است. از آنجایی که این نیاز آبی بیشتر از طریق حفاری تامین می شود، متاسفانه در حال حاضر آب های زیرزمینی کم شده و سطح آب دریاچه را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

وقتی آب های زیرزمینی برداشته می شود، آب دریاچه نیز به آنجا هدایت می شود. بنابر این یکی از عوامل مهم در تغییر تراز دریاچه افزایش فعالیت های حفاری در منطقه است. در مقایسه با سال های گذشته، افزایش حفاری تا 10 برابر اتفاق افتاده است. بدون تعارف، می توان گفت که ما با یک بحران بزرگ آبی روبرو هستیم.

الکان در ادامه به گسترده شدن بحران در شرق ترکیه اشاره کرده و گفته است: «ما نه تنها در خود دریاچه وان، بلکه در حوضه دریاچه وان نیز منابع آبی دیگری داریم. دریاچه هایی مانند آرین و نازیک وجود دارد که متاسفانه دارند از بین می روند. اگر این روند به همین منوال پیش برود، با خطر از دست دادن دریاچه های کوچک خود و بخش مهمی از دریاچه وان مواجه می شویم و با خطر انقراض حیات اکولوژیکی و فعالیت های طبیعی گونه های زنده روبرو می شویم. برای جلوگیری از این امر، باید آب را به درستی مدیریت کنیم. ما باید به فعالیت های حفاری توجه کنیم و خطر حفر چاه ها را جدی بگیریم».

با رسیدن خشکسالی به سطح هشدار دهنده در دریاچه وان، حیات وحش نیز در خطر انقراض قرار گرفته است.

کارشناسان با بیان اینکه تالاب ها به دلیل اثر اقلیم، افزایش جمعیت بهره بردار و فشار کشاورزی خشک شده اند، می گویند: اگر تالاب ها از بین بروند، بسیاری از گونه هایی که می خواهیم در حیات وحش ببینیم مجبور به مهاجرت به مکان های دیگر می شوند، زیرا زنجیره غذایی قطع می شود. در نتیجه تنوع زیستی در اینجا کاهش خواهد یافت. 

دریاچه وان که بزرگترین دریاچه سودایی جهان با وسعت 3 هزار و 712 کیلومتر مربع است، بسیاری از مناطقی که قبلاً زیر آب دریاچه بودند، آشکار شده اند. مثلاً قلعه ارچیش متعلق به دوره اورارتو که در سال 1841 با طلوع دریاچه تا حدی زیر آب رفت و سپس غرق شد، 8 سال پیش دوباره پدیدار شد. بسیاری از نیزارها که محل اسکان پرندگان وحشی است، تحت تأثیر قرار گرفته و به مناطق خشک تبدیل شد.

تغییرات اقلیمی، تهدید امنیت غذایی ترکیه

وان در شرق ترکیه و در مجاورت مرز ایران است. اما هزار و سیصد کیلومتر آن سوتر و در استان دریایی ادیرنه نیز وضع به مراتب بدتر است.

کارشناسان می گویند: «در ادیرنه، خاک کشاورزی چنان خشک شده که در برخی مناطق، گویی با پدیده عجیبی به نام سنگ شدن خاک ها روبرو هستیم. این می تواند تهدیدی جدی برای کشاورزی منطقه باشد».

در ترکیه میزان بارندگی در ماه سپتامبر سال جاری، نسبت به ماه مشابه سال قبل 34 درصد کاهش داشته است. میزان بارندگی که 29.4 کیلوگرم بر متر مربع بوده، در ماه بعد به 19.3 کیلوگرم رسیده است.

بیشترین کاهش بارندگی در جنوب شرقی آناتولی با 87 درصد و در منطقه دریای اژه با 82 درصد ثبت شده است. منطقه دریای اژه کمترین بارندگی ماه سپتامبر را در 18 سال گذشته داشته است. انتظار می رود این کاهش بارندگی بی سابقه، تولیدات کشاورزی را کاهش دهد. کارشناسان هشدار می دهند که تورم مواد غذایی در ماه های آینده، به خاطر مشکل آب، بیش از پیش افزایش خواهد یافت.

هشدار در مورد گران شدن مواد غذایی در ترکیه به خاطر کم آبی، خبری تلخ اما در عین حال خنده دار است. چرا که همین حالا هم، میوه، سبزیجات، غلات، نان و لبنیات در ترکیه به شدت گران است و مدتهاست بخش مهمی از خانوارهای ترکیه، میوه و صیفی جات را نه به صورت کیلویی، بلکه به شکل عددی خریداری می کنند.

انتهای پیام/

منبع: تسنیم

کلیدواژه: ترکیه ترکیه میزان بارندگی کاهش بارندگی دریاچه وان سال گذشته کاهش یافت درصد کاهش پر شدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۴۹۷۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا نفوذ روسیه در قفقاز جنوبی کاهش یافته است؟

به گزارش خبرآنلاین عرب نیوز در تحلیلی نوشت: آیا قفقاز جنوبی به خاورمیانه جدیدی تبدیل شده است یا به میدان بازی ثانویه‌ای برای منافع ژئوپلیتیک خاورمیانه تبدیل شده است؟ تحلیلگران اغلب از پرونده سوریه برای پیوند هر دو منطقه استفاده می کنند. ما در هر دو موضوع همان بازیکنان را مشاهده می‌کنیم: ترکیه، روسیه، ایران و در پس زمینه، اروپایی‌ها و ایالات متحده. با این حال، آنچه که به عنوان «خاورمیانه جدید» توصیف می‌شود، رابطه جدید شکل گرفته بین روسیه و ترکیه است.

پس از بحران قره باغ و پیامدهای جنگ اوکراین، یک تغییر ژئوپلیتیکی بزرگ رخ داده است. ارمنستان، آذربایجان و گرجستان اکنون حضور جهانی قوی‌تری دارند و به طور فعال به دنبال تغییر استراتژی‌های سیاست خارجی خود از نفوذ روسیه هستند. آذربایجان روابط خود را با ترکیه، اسرائیل و اتحادیه اروپا تقویت کرده و ارمنستان که از حمایت روسیه ناامید شده است، به وضوح تعامل خود را با اتحادیه اروپا و به ویژه فرانسه گسترش داده است. همچنین، ارمنستان به دنبال گسترش روابط نظامی با هند است. گرجستان نیز با آشفتگی داخلی مواجه است و به دنبال تقویت روابط خود با ایالات متحده، چین و اتحادیه اروپا است.

بسیاری از تحلیلگران معتقد هستند که در دوران پس از جنگ اوکراین، نفوذ روسیه در این منطقه کاهش داشته است و ترکیه، کشوری است که بیشترین سود، به ویژه از طریق اتحاد با آذربایجان، را از وضعیت فعلی این منطقه برده است.

با این حال، آیا این وضعیت برای مدت طولانی تداوم خواهد داشت؟ آیا ارتش روسیه آنقدر بر جبهه اوکراین متمرکز است که در این منطقه حیاتی برای مسکو زمین بیشتری را از دست دهد؟ اگر این فرضیه درست باشد، اثرات این مهم به سایر کشورها و مناطق تحت نفوذ روسیه مانند آسیای مرکزی گسترش خواهد یافت.

به نظر می‌رسد این فرضیه درست نباشد. اگر وضعیت فعلی این منطقه با اتفاقات سال ۲۰۰۸ گرجستان مقایسه بشود، مشاهده می‌شود که روسیه به راحتی شکست نخواهد خورد. با وجود اینکه مسکو قادر به حفظ منافع خود در آنجا بود، ارتش را به آن منطقه گسیل کرد. روسیه نیروی غالب در این منطقه است. این کشور به عنوان دومین قدرت نظامی جهانی رتبه بندی شده است و مجموعه گسترده‌ای از دارایی‌های نظامی خود از جمله بزرگترین نیروی تانک و یکی از بزرگترین زرادخانه های هسته‌ای را حفظ کرده است. بر اساس بررسی‌های نظامی، مسکو با بیش از ۱.۳۲ میلیون پرسنل نظامی فعال و طیف گسترده‌ای از قابلیت های از زمین به هوا به دریا حضور قابل توجهی در صحنه جهانی دارد.

از سوی دیگر، ترکیه هشتمین ارتش قدرتمند جهان را دارد اما ارتش این کشور به خوبی مدرن شده و گسترش قابل توجهی داشته است. با تمرکز بر پیشرفت‌های تکنولوژیکی و اعتماد به نفس، نیروهای مسلح ترکیه با داشتن مجموعه ای متنوع و پیچیده از سخت افزار نظامی و یک صنعت دفاعی قوی به یک بازیگر کلیدی در ناتو و فراتر از آن تبدیل شده اند.

روسیه هنگام تمرکز بر قفقاز، حضور نظامی استراتژیک خود را به ویژه در مناطق آبخازیا و اوسیتیا جنوبی حفظ می‌کند. در آبخازیا، پایگاه نظامی هفتم روسیه میزبان حدود ۴۵۰۰ پرسنل است، در حالی که پایگاه نظامی گارد چهارم اوسیتیا جنوبی میزبان حدود ۳۵۰۰ پرسنل است. علاوه بر این، روسیه دارای پایگاه نظامی ۱۰۲ در گیومری ارمنستان و پایگاه هوایی ۳۶۲۴ در فرودگاه Erebuni در نزدیکی ایروان است که تعداد پرسنل آن از ۳۲۱۴ تا ۵۰۰۰ نفر تخمین زده شده است. این پایگاه‌ها نقش مهمی در نفوذ روسیه دارند. در همین حال، ترکیه هیچ پایگاه نظامی رسمی در منطقه قفقاز ندارد. با این حال، این کشور همکاری نظامی نزدیک با آذربایجان، از جمله تمرینات نظامی مشترک و توافقنامه های دفاعی را حفظ می‌کند. این مشارکت به ویژه در طول درگیری قره باغ آشکار بود، جایی که حمایت ترکیه نقش مهمی در پیروزی باکو در درگیری‌های پیش از سپتامبر ۲۰۲۳ ایفا کرد، زمانی که کنترل کامل منطقه مورد مناقشه با ارمنستان را به دست آورد. حضور نظامی ترکیه در منطقه بیشتر به اتحاد و حمایت استراتژیک مربوط می شود تا پایگاه های فیزیکی.

از بسیاری جهات، ما امروز در یک مقیاس بزرگتری از عواقب جنگ گرجستان در سال ۲۰۰۸ زندگی می‌کنیم .این یک پیچ و تاب جالب است زیرا ترکیه برای روسیه همان استراتژی روسیه را برای ایالات متحده در میادین مختلفی چون سوریه و آفریقا اعمال می‌کند. هر دو کشور به دنبال جلوگیری از درگیری‌های مستقیم هستند و یک روش عملیاتی پیدا کرده اند که مقابله غیرمستقیم را با همکاری در عرصه‌های دیگر ترکیب می‌کند. ما باید به یاد داشته باشیم که این منطقه از لحاظ تاریخی یک میدان نبرد برای قدرت های امپراتوری، از جمله امپراتوری عثمانی، ایران و روسیه بوده است. به همین دلیل است که با گسترش احتمالی جنگ در اوکراین، مقایسه وضعیت قفقاز جنوبی با خاورمیانه مناسب نیست. در عوض، ما باید جنگ روسیه و ترکیه در قرن نوزدهم را به یاد داشته باشیم. این جنگ در قفقاز انجام شد. یک چیز روشن است: نفوذ روسیه در یک چشم بر هم زدن کاهش نخواهد یافت، به ویژه که مسکو با افزایش چشمگیر ظرفیت نظامی صنعتی خود اکنون اقتصاد جنگی دارد.

۳۱۱۳۱۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902311